Tastzin

• Alleen als ik de natuur genadeloos
  de maat neem laat zij zich zien
  als beste over een miljard van zonnen-
  stelsels, dagen, overlevingszin.
  
  De krekelharen die ik simuleer
  uit polymeer, in banden gelegd
  op een flexibel membraan,
  ben ik razend te evenaren.
  
  De krekel snapt de spin
  die sluipt; de beweging uit de lucht,
  ruikt hij gevaar. Tasttalent
  zoveel meer dan ik met mijn zin.
  
  Voor biomimiek kent hij
  geen maat, intimideert mij:
  één haar activeert hij,
  tegelijk een hele rij.
  
  Kan ik de speling van de lucht
  detecteren, individu en ensemble
  combineren, ben ik pas weer
  een stap dichterbij.

Abrahams droom

Een onderdeel van het hart
dat voelbare warmte
beweegt, of soms een fantoom
de ruimte laat.

Een contactlens breidt uit
onzichtbaar als kunstmatige
intelligentie - een fiets
voor het brein.

Iedere dag de versmelting
met techniek van een hogere
orde, intussen gewend aan
verandering, sneller iedere dag.

Het verlangen naar weer nieuw
leven, verkregen door
meervoudige menselijke
aanraking, is ouder nu.

Abraham lacht niet langer,
hij droomt zonder gêne
in de tegenwoordige tijd
van de daadkracht der dingen.

Dat hij het ene mes
van hogerhand zal heffen,
het vlees niet snijdt,
water doet vloeien,
de rots wel splijt.